Ανοίγω αυτό το νέο θέμα γιατί πιστεύω ότι κάθε Άνθρωπος κάποια στιγμή αισθάνεται την ανάγκη να "εξομολογηθεί" και να μοιραστεί πράγματα.
Κάνω λοιπόν την αρχή με την δική μου.......Αεροβολιστική Εξομολόγηση και εάν κρίνουν οι διαχειριστές ότι πρέπει να μπει και στο aerovolo.gr ας το βάλουν.
Πάμε λοιπόν,
Το Αεροβόλο για μένα δεν είναι πρόσφατη ούτε πρόσκαιρη ενασχόληση.
Στην ηλικία των 10 ετών όταν αγόρασε ο Πατέρας μου το πρώτο μου Αεροβόλο (ένα μικρό κινέζικο) για να τον βοηθήσω να διαχειριστεί τον υπερπληθυσμό των σπουργιτιών στο εξοχικό (ωραία έκφραση... οικολογική) μπήκε ένας μεγάλος έρωτας στην ζωή μου.
Ακολούθησαν μερικά Diana γιατί μόνο αυτά γνωρίζαμε στην επαρχία με καλύτερο το 36άρι.
Εμπειρικά και μόνο απέκτησα μεγάλη δεξιότητα στην ρύθμιση των ανοικτών σκοπευτικών και την καταγραφή της τροχιάς του βλήματος σε διάφορες αποστάσεις έως τα 50 μέτρα με την μέθοδο της χαρτόκουτας.
Η φήμη του ρυθμιστή ανοικτών σκοπευτικών διαδόθηκε στην μικρή νησιωτική κοινωνία μου και έτσι όποιος ενδιαφερόταν για βελτίωση της αποτελεσματικότητας του αεροβόλου του πέρναγε από τον κινηματογράφο (οικογενειακή επιχείρηση) όπου είχα στήσει το σκοπευτήριο μου και έφευγε με τα σκοπευτικά του ρυθμισμένα στην επιθυμητή απόσταση και μια στοιχειώδη εικόνα της τροχιάς του όπλου του.
Την οθόνη του κινηματογράφου το βράδυ στόλιζαν οι αστέρες της 7ης τέχνης και την ημέρα βοτσαλάκια που έστηνα στην σειρά και εξαφάνιζα κατόπιν με τα Diana μου μέσα από τον θάλαμο προβολής η εκ' του ορθίου από τα μεσαία καθίσματα.
Είχα τέτοια δίψα να διαβάσω οτιδήποτε σχετικό με το Αεροβόλο που όποτε έγραφε ο Κυπρίδημος κανένα άρθρο σε κυνηγετικό περιοδικό το μάθαινα απ' έξω.
Ξαφνικά ο Κυπρίδημος αναγγέλλει την δημιουργία περιοδικού για το Αεροβόλο και προχωράει στην έκδοση.
Η χαρά μου απερίγραπτη, επιτέλους κάτι αρχίζει να κινείται στην Ελλάδα για το αγαπημένο μου Αεροβόλο, θα βγει από το παρασκήνιο και από τις ντουλάπες των κυνηγών και θα αναγνωριστεί ως κυρίως όπλο και όχι παιχνίδι όπως μέχρι τότε.
Αυτά βέβαια ήταν δικά μου εφηβικά όνειρα και προσδοκίες που όπως φάνηκε στην πορεία έμειναν μόνο όνειρα.
Η αναμονή κάθε τεύχους του περιοδικού αγωνιώδης και η αποστήθιση του δεδομένη αλλά δυστυχώς δεν κράτησε πολύ.
Εκεί πρωτοείδα και άλλες μάρκες Αεροβόλων και βέβαια ερωτεύτηκα το HW 90 με το "εξωτικό" Gas Ram.
Προσπάθησα να το αγοράσω πουλώντας το Diana 36 που είχα τότε αλλά όλοι οι έμποροι με απέτρεπαν λέγοντας μου ότι έχει προβλήματα, ξεφουσκώνει, δεν επισκευάζεται και πολλά άλλα οδηγώντας με στην τότε ναυαρχίδα της Diana, το 48-52.
Μεγάλος ενθουσιασμός αρχικά από την στιβαρή κατασκευή, την σταθερή κάνη και βέβαια την δύναμη του.
Ακολούθησε απογοήτευση όταν συνειδητοποίησα ότι είχα τέτοια δύναμη στα χέρια μου και δεν μπορούσα να την εκμεταλλευτώ και να πετύχω ότι πετύχαινα με το 36άρι, λόγω βάρους, ανάκρουσης και κακής σκανδάλης.
Κατέφυγα στην βοήθεια μιας ταπεινής Norica 3-9x32 με δακτυλίδια που βρήκα εύκαιρη αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να την σταθεροποιήσω.
Τα χρόνια πέρναγαν και οι μακροχρόνιοι εγκλεισμοί του "θηρίου" μαζί με την γλυκό-πικρή αύρα του στην ντουλάπα ήταν γεγονός.
Η αγάπη για το Αεροβόλο βέβαια ήταν ζωντανή μέσα μου αλλά σε κωματώδη κατάσταση και το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα γερό ηλεκτρο-σόκ για να ανανήψει.
Το σοκ ήρθε ξαφνικά και απροσδόκητα με την ανακάλυψη του
www.aerovolo.gr και μάλιστα εντελώς τυχαία.
Εγγραφή λοιπόν και... διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα... πολύ διάβασμα.
Πρώτη επίσκεψη στο Σχιστό και συνάντηση με τους Χάρη, Χάρο και Ανδρέα, μερικές βολές με "άλλα" αεροβόλα από αυτά που ήξερα και επιστροφή στο νησί.
Πώληση Diana 48-52 σε φίλο που ήθελε δύναμη και τίποτε άλλο, αγορά HW 97 K από τις αγγελίες του φόρουμ (ευχαριστώ Μάνθο), μιας Nikko Air-king 4,5-14x50, μιας Dampa και το νερό μπήκε στο αυλάκι.
Καθημερινή τηλεφωνική επικοινωνία με τον Χάρη μαζί με διάβασμα στο φόρουμ και απορρόφηση γνώσεων σαν σφουγγάρι.
Διοργάνωση πρώτου αγώνα από τον Χάρη και η συμμετοχή μου δεδομένη.
Ωραία εμπειρία πολλά νέα όπλα για μένα να γνωρίσω και στον αγώνα... 7η θέση με σκορ 209.....μμμ not bad, συνεχίζουμε.
Ανακοίνωση Τουρνουά από τον Χάρη και η συμμετοχή μου...μην επαναλαμβανόμαστε.
Συμμετοχή λοιπόν σε όλους τους αγώνες, με αξιοπρεπή σκορ αλλά..... κάτι δεν πάει καλά.
Κάποια δυσαρέσκεια πλανάται στον αέρα, κάτι σχόλια πιάνω απ'έξω-απ'έξω, και εγώ σε ρόλο πυροσβέστη για να μην χαθεί για άλλη μια φορά το όνειρο μου για τον Αεροβολισμό στην Ελλάδα.
Και εκεί που χάνονται οι μάχες η μια μετά την άλλη και φοβάμαι ότι θα χαθεί τελικά ο πόλεμος ακούω για πρώτη φορά για τον Α.Ο.Φ.Α.
Όταν μαθαίνω για πρόσωπα και πράγματα αυτομάτως λέω ...ναι και γω μέσα.
Από κει και πέρα η πορεία μου σας είναι γνωστή.
Σας ευχαριστώ που "μπήκατε" στη ζωή μου και ενσαρκώσατε το εφηβικό μου Ακροβολιστικό όνειρο........
Στέλιος.
