Εγω προσωπικά πριν σηκώσω το οπλο παίρνω κανα 2 καλες αναπνοές, αυτο με βοηθάει στο ρίχνω τους παλμούς της καρδιάς και ειμαι ακομα ποιο ήρεμος κατα τη σκόπευση, στη συνεχεία αφου σηκώσω το οπλο και το στηρίξω πανω μου κρατάω την αναπνοή μου και ρίχνω αμέσως με το που κεντράρω, τωρα κατα τη βολή δεν κουνιέμαι καθόλου, διατηρώ τη στάση στόχευσης μέχρις ότου να χτυπήσει η βολίδα το στόχο. Χωρίς να υπερβάλω σπάνια ε ως δύσκολα αστοχώ με αυτη τη μέθοδο. βεβαια αυτο αλλαζει ανάλογα με τη σκανδάλη του όπλου, στο Norica περιμένω ποιο πολύ γιατι η σκανδάλη δεν μου επιτρέπει να την πατήσω με το πρώτο κεντράρισμα. Οπότε του δίνω περισσότερο χρόνω.
Η κρατηση του οπλου με τον ιδιο τροπο βολη με βολη. Αυτο ειναι κατι που χρειαζεται πολυ προπονηση, και γινεται ακομα και χωρις να τουφεκας με επαναληπτικη επωμιση του οπλου. Βαλε σημαδι κατι, εχοντας επωμισει το οπλο. βγαλτο μετα απο τον ωμο σου και ξαναβαλτο αλλα με τα ματια κλειστα αυτη τη φορα. Αν ανοιξεις τα ματια σου και εισαι πανω στο σημαδι που εβαλες, τοτε η σταση και κρατηση του οπλου ειναι σωστη. Εαν οχι, επανελαβε τη διαδικασια μεχρι να το επιτυχεις.
